Παραδόσεις για τον Άγιον Θεόδωρον τον Στρατηλάτη Καρπασίας

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης εικονίζεται ως Βυζαντινός αξιωματικός επί λευκού ίππου. Θεωρείται ο πολιούχος και προστάτης του χωριού.

Σύμφωνα με την παράδοση, κάποτε ενέσκηψε μεγάλη επιδημία (πανούκλα) στην Κύπρο. Εμφανίστηκε στο Ριζοκάρπασο και εξαπλωνόταν προς τα δυτικά, από χωριό σε χωριό. Οι κάτοικοι των χωριών την προσωποποίησαν με μια πολύ άσχημη γυναίκα που φορούσε πάνω της ένα άσπρο σεντόνι. Έτσι θεωρούσαν ότι κυκλοφορούσε στα χωριά και σκορπούσε την καταστροφή και τον θάνατο.

Ο πολιούχος του μικρού χωριού μας, Άγιος Θεόδωρος, δεν θα άφηνε την επιδημία να επηρεάσει με τον οποιονδήποτε τρόπο το χωριό μας. Όρμησε έφιππος εναντίον της προσπαθώντας να την κάνει να αλλάξει διεύθυνση.

Η μονομαχία κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Η άσχημη γυναίκα αφού ηττήθηκε, κατευθύνθηκε αλλού και απέφυγε να εισέλθει στο χωριό. Έτσι σώθηκαν οι κάτοικοι, χωρίς κάποιος να έχει προσβληθεί από την επιδημία. Υπάρχει μαρτυρία από τους Τούρκους περίοικους του ναού ότι άκουγαν τους ήχους από τη μονομαχία του Αγίου Θεόδωρου με την άσχημη γυναίκα, όπως και τον ήχο από τα πέταλα του λευκού αλόγου του Αγίου.

Το πρωί οι Τουρκάλες, αφού βεβαιώθηκαν για όσα άκουγαν όλο το προηγούμενο βράδυ, έσπευσαν στα σπίτια των Ελληνίδων για τους εξιστορήσουν τα συμβάντα. Τότε, όλες μαζί περιήλθαν το χωριό και μάζεψαν νήμα για ζώσουν περιμετρικά τον Ναό του Αγίου, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προστασία που τους παρείχε. Φυσικά ο Άγιος προστάτεψε το χωριό και τους κατοίκους και σε άλλες περιπτώσεις επιδημιών, όπως ευλογιάς και μηνιγγίτιδας.

—————————————————————————–

O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

 Ο Ανδρέας Ματσάγκου από την Λύση Αμμοχώστου, αφηγείται την θεραπεία του από τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη Καρπασίας

Το 1954 αρρώστησα με φοβερούς πόνους στην πλάτη, που πολλές φορές με ακινητοποιούσαν. Μέσα σε διάστημα δυόμισι μηνών επισκέφθηκα πολλούς γιατρούς χωρίς να βρω θεραπεία. Ενώ ένα βράδυ κοιμόμουν στο δωμάτιό μου μόνος μου, εμφανίστηκε στον ύπνο μου ο Άγιος Θεόδωρος και μου είπε:

– Ανέβα πάνω στο άλογο.

– Δεν μπορώ, του είπα.

– Μπορείς, μου είπε.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και ανέβηκα πάνω στο άλογό του και με σκέπασε με ένα άσπρο σεντόνι. Περάσαμε πάνω από θάλασσα και φτάσαμε στην εκκλησία του όπου είχε Θεία Λειτουργία. Μείναμε για λίγη ώρα στον ναό και μετά με έφερε σπίτι μου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και μέσα στον ναό, ήμουν καλυμμένος με το άσπρο σεντόνι.

Η εμπειρία έμεινε έντονη στη σκέψη μου. Αναρωτιόμουν αν ήταν αληθινή η εμπειρία. Έλεγα μέσα μου: “Είναι δυνατόν να είχα τέτοιο όραμα; Από την άλλη θυμόμουν πολύ καθαρά την εκκλησία”.

Έκανα τάμα να κάνω αρτοκλασία στην γιορτή του. Καθώς πλησίαζε η 8η Φεβρουαρίου σκεφτόμουν τι να κάνω· να πάρω τους άρτους στην εκκλησία του ή στην εκκλησία της Λύσης; Νωρίς το πρωί εκείνης της μέρας μια λάμψη ήρθε πάνω μου. Ίδρωσα. Βεβαιώθηκα ότι έπρεπε να πάω στην εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου. Δεν ήξερα, όμως, πού ήταν.

Οι αφόρητοι πόνοι στην πλάτη μου πέρασαν και αμέσως σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου στο Καρπάσι. Μόλις έφτασα εκεί αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για τον ναό όπου με πήγε ο Άγιος Θεόδωρος.

Είχα ήδη δυο κόρες και έκανα τάμα στον Άγιο ότι θα έδινα το όνομά του στον πρώτο μου γιο. Το 1956 γεννήθηκε ο γιος μου Θεόδωρος. Ο πατέρας μου ονομαζόταν Συμεών, όμως δεν έδωσα το όνομά του στον γιο μου γιατί τον είχα τάξει στον Άγιο Θεόδωρο.

Από τότε, και κάθε χρόνο, πηγαίναμε στον Άγιο Θεόδωρο στο Καρπάσι. Ο ιερέας μας περίμενε για να κτυπήσει την καμπάνα ώστε να αρχίσει η Θεία Λειτουργία. Είχα κι άλλες περιπέτειες με την υγεία μου, όμως ποτέ δεν είχα τέτοιους πόνους όπως εκείνους τότε!

——————————————————————————–

O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Αφήγηση της Κατερίνας Γιασουμή, εγκλωβισμένης το 1974

Προς το τέλος εκείνης της χρονιάς,Τούρκοι από την Αμμόχωστο πήγαιναν σε γάμο στην Γαλάτεια, κατά την έλευσην τους όμως από το χωριό σταμάτησαν έξω από τον Ναό του Αγίου Θεόδωρου, μπήκαν μέσα, ξεκρέμασαν τον πολυέλαιο και αφού τον τοποθέτησαν στο αυτοκίνητό τους και αναχώρησαν. Τη σκηνή παρακολούθησε η Φαττή, μία Τουρκάλα που καταγόταν από το χωριό μας (τον Άγιο Θεόδωρο) και της οποίας το σπίτι βρισκόταν δίπλα από την εκκλησία.

Μια άλλη μέρα, καθώς οι Τούρκοι από την Αμμόχωστο περνούσαν από τον ίδιο δρόμο, τράκαραν πάνω στη τσιμεντένια βρύση που βρίσκεται έξω από την εκκλησία. Από τους επιβάτες άλλοι σκοτώθηκαν και άλλοι τραυματίστηκαν. Η Φαττή μόλις είδε τη σκηνή, τους αναγνώρισε αμέσως, ότι ήταν αυτοί που έκλεψαν τον πολυέλαιο από τον Ναό του Αγίου. Το επεισόδιο διαδόθηκε αμέσως σε όλους τους Τούρκους του χωριού, οι οποίοι το θεώρησαν ως τιμωρία από τον Άγιο Θεόδωρο. Όπως λέγεται, φοβήθηκαν πάρα πολύ.

Από τα παλιά χρόνια, οι Τούρκοι κάτοικοι του χωριού έτρεφαν τον κατάλληλο σεβασμό στον Άγιο Θεόδωρο και συχνά προσέφεραν λάδι για το καντήλι και νήμα για να βάλουν περιμετρικά στην εξωτερική πλευρά των τοίχων του Ναού του.

——————————————————————————-

O Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης και η Αγία Θεοδώρα εθεωρούντο ως οι κατ´εξοχήν προστάτες των παιδιών, διότι τη παρακλήσει των δωρείται ο Θεός υγείαν και αγαθά εις τα παιδιά. Επίσης πιστεύεται ότι έχουν την δύναμιν να υποδεικνύουν εις τα κορίτσια στον ύπνον τους τον μέλλοντα σύζυγον.

Α γ ί α Θ ε ο δ ώ ρ α = Άα Χώρα ή Άα Θώρα.

Η τοποθεσία αυτή αποτελείται από ερείπια μέσα στο δάσος Βάλιας Ν.Α του χωριού . Σώζονται θεμέλια λουτρών, τα οποία ο Σακέλαριος ονομάζει λείψανα λουτρών του Μεσαίωνα. Πολλά λελατομημένα σπήλαια, χρησιμοποιούμενα κάποτε ως τάφοι, που έχουν ανασκαφεί από τους χωρικούς και ανευρέθηκαν πολλά κτερίσματα, αγγεία με γεωμετρικά σχήματα , με παραστάσεις πουλιών, ελαφιών και με άλλα ζώα καθώς και αμφορείς , χαλκοί κρατήτες κ.α. Υπάρχει η παράδοση ότι οι κάτοικοι της Αγίας Θεοδώρας έφυγαν από το χωριόν τους από τις επιδρομές που δεχόντουσαν από την θάλασσα και απεσύρθησαν στον Άγιον Θεόδωρον.

——————————————————————————-

Η ορθόδοξη πίστη βεβαιώνεται και ενισχύεται μέσα από τα θαύματα των αγίων, καθ’ όλη την χρονική πορεία της Εκκλησίας. Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης. Η χάρη του Αγίου δεν περιορίζεται τοπικά ή χρονικά. Είναι πανορθόδοξος Άγιος, οπότε παραθέτουμε και άλλα θαυμαστά γεγονότα που επιτέλεσε σε άλλα μέρη του κόσμου.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης. (εύρεση της εικόνας της Θεομήτορος FEODOROVSKAJA)

ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ ” FEODOROVSKAJA” TΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ.

Κατά την παράδοση, θα πρέπει να την έχει ιστορήσει ο Άγιος Απόστολος Λουκάς. Κάποτε βρισκόταν στην εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου στην πόλη της Gorodza της περιοχής του Nizegorod, κοντά σ´ ένα μοναστήρι. Αποφεύγοντας κάποια επιδρομή της Ορδής των Μογγόλων οι κάτοικοι δεν πρόλαβαν να πάρουν μαζί τους την εικόνα. Το 1239, αυτή εμφανίστηκε επάνω σε δέντρο, μέσα σ´ ένα δάσος, στον πρίγκιπα της Kostroma, Vasilij Gheorghievic, ενώ αυτός κυνηγούσε. Οι κάτοικοι της Kostroma μπόρεσαν να δουν την προηγούμενη της εμφάνισης της εικόνας πολεμιστή που αστραποβολούσε φως, όμοιο με το Μεγαλομάρτυρα Άγιο Θεόδωρο το Στρατηλάτη που φαινόταν να δίνει την εικόνα στον πρίγκιπα. Η ιερή θεομητορική εικόνα τοποθετήθηκε στην εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου και πολλές φορές έδειξε την πνευματική της δύναμη. Η Βασίλισσα των Ουρανών είχε πάντα υπό την προστασία της τους κατοίκους της Kostroma. Η θαυματουργική εμφάνιση της εικόνας της Θεομήτορος με τον Ένδοξο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο το Στρατηλάτη μνημονεύεται στις 16 Αυγούστου, καθώς επίσης και στις 14 Μαρτίου. Στην εικονογραφική απεικόνιση αυτού του τύπου, το Βρέφος-Χριστός παρουσιάζεται πάντα αγκαλιασμένο τρυφερά με την μητέρα του και την μικρή αριστερή κνήμη ακάλυπτη.

————————————————————————-

Θαύμα Αγίου Θεόδωρου Στρατηλάτου-Ελευθερώνει τον γιο της χήρας

 

Στην Ηράκλεια του Πόντου τόπος μαρτυρίου του Αγίου Θεοδώρου, κοντά στην πατρίδα του τα Ευχάϊτα, κάποτε επέδραμαν πειρατές Ισμαηλίτες κι’ αιχμαλωτίσανε πολύ λαό. Μαζί δε μ’ αυτούς και το μονάκριβο παιδί μιας χήρας. Η χήρα έκλαιε απαρηγόρητα και πήγαινε κάθε μέρα στο Ναό του Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου και τον παρακαλούσε: —Εγώ, Άγιε μου Θεόδωρε, σε σένα το έταξα από την αρχή το παιδί μου. Και κάθε χρόνο γιόρταζα τη μνήμη σου και έκανα λειτουργία να το προστατεύεις. Τώρα έμεινα έρημη και δεν έχω που να κλίνω το κεφάλι. Γι’ αυτό σε παρακαλώ, Άγιε μου Θεόδωρε, να μου το ελευθερώσεις. Θέλω να έχω κι εγώ η δύστυχη μια παρηγοριά. Εσύ μπορείς να μου το κάνεις, γιατί μαρτύρησες για τον Δεσπότη Χριστό και ότι του ζητήσεις, σου το δίνει.

Κάθε μέρα και νύχτα προσευχότανε στον Άγιο Θεόδωρο η γυναίκα επί πολλή καιρόν, μέχρις ότου ήλθε η γιορτή του Αγίου. Τότε ήθελε να κάμει τη λειτουργία του και να γιορτάσει τον Άγιο, όπως έκανε πάντοτε.

—Αλλά πως να σε γιορτάσω με χαρά η κακόμοιρη. Άγιέ μου Θεόδωρε, αφού δεν είναι εδώ και το παιδί μου. Σε παρακαλώ, Άγιε του Θεού, να μου το φέρεις. Εσύ αν θελήσεις, μπορείς. Αυτά τα έλεγε στην εικόνα του Αγίου με κλάματα, συγχρόνως, την ώρα που έκανε την λειτουργία.

Ο Άγιος την άκουσε και έκανε αμέσως το θαύμα του. Την ώρα, που έψαλλαν, οι Ιερείς και ο λαός, βλέπουν αίφνης το παιδί να παρουσιάζεται στο μέσον του Ναού καβάλα σε άσπρο άλογο! Τον έφερε ο Άγιος Θεόδωρος! Οι πιστοί ακούσανε και τον κρότον των ποδιών του αλόγου. Ο δε υιός της χήρας τους διηγήθηκε τότε, πως ο Άγιος τον άρπαξε μέσα από τους Αγαρηνούς και τον έφερε. Ποιος μπορεί τώρα να περιγράψει την χαρά της μάνας εκείνης, αλλά και όλου του εκκλησιάσματος. Όλοι τότε δοξολογούσαν τον Θεό και τον Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης αναφέρει ότι στο Καρσάτ, κοντά στην Δαμασκό της Συρίας, βρισκόταν ναός στον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη, τον οποίο οι Σαρακηνοί χρησιμοποιούσαν ως κατοικία, όπου διέμεναν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους όταν κατέβαλαν την Δαμασκό. Ένας από αυτούς εκτόξευσε ένα βέλος σε μια τοιχογραφία που εικόνιζε τον Άγιο Θεόδωρο και αμέσως άρχισε να τρέχει αίμα από το πρόσωπο του. Λίγο αργότερα, όλοι Σαρακηνοί που βρίσκοταν στον ναό αυτόν βρήκαν τον θάνατο.

————————————————————————

Ξεχωριστή είναι η ιστορία ανέγερσης της εκκλησίας του Αγίου Θεοδωρου του Στρατηλάτου, όπως αυτή παρουσιάζεται στο βιβλίο του Αγίου Θεοδώρου Πιτσιλιάς.  Μετά την τουρκική εισβολή, η γριά Θεοδώρα από τη Λάπηθο είχε εγκατασταθεί,  με την οικογένεια ενός δάσκαλου, του Ευτύχιου Γιουτανή, στο χωριό Άγιος Θεόδωρος Πιτσιλιάς. Πρέπει να σημειωθεί πως η γριά Θεοδώρα κατάφερε να μεταφέρει από το κατεχόμενο σήμερα χωριό της, την εικόνα της Υπαπαντής του Χριστού.  Η βαθιά θρησκευόμενη Θεοδώρα, τις νύχτες  άλλοτε άκουγε καλπασμούς αλόγου που τους συνέδεε με τον Άγιο Θεόδωρο,  ενώ άλλοτε έβλεπε φώτα στο σημείο που αργότερα οικοδομήθηκε  η εκκλησία του Αγίου. Κάποιο βράδυ είδε όραμα τον Άγιο Θεόδωρο που της υποδείκνυε το σημείο που ήθελε να οικοδομηθεί ο ναός του,αλλά και το είδος των δέντρων και τον αριθμό τους που θα στόλιζαν τον περίβολο του ναού. Συγκεκριμένα, ζήτησε να  φυτευτούν κυπαρίσσια, πεύκα και ακακίες. Το όραμα αυτό αποτέλεσε την αφορμή για την ανοικοδόμηση του ναού του Αγίου Θεοδώρου, στο ομώνυμο χωριό της Πιτσιλιάς ,το 1977.

————————————————————————

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης σαν καβαλάρης προστατεύει τα άλογα και τους ιππείς. Ιδιαίτερα προστατεύει τα άλογα από τον βαρύ χειμώνα. Κάποτε λένε, έπεσε βαρύς χειμώνας και τα άλογα απελπισμένα κίνησαν να πάνε στο ποτάμι να πνιγούνε. Στον δρόμο τους βρέθηκε ο Άγιος Θεόδωρος και τα γύρισε πίσω. Έτσι τα έσωσε γιατί σε λίγο πέρασε η βαρυχειμωνιά και ήρθε πάλι η άνοιξη με το παχύ χορτάρι. Δικαίως ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης θα μπορούσε να θεωρηθεί ο προστάτης Άγιος των αλόγων και ιππέων.

Το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής, εορτάζεται στην Βουλγαρία η Тодоровден (Τοντόροβντεν – Η μέρα του Θεόδωρου), η μέρα των Αγίων Θεοδώρων … Με βάση την τοπική παράδοση, αυτήν την μέρα ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης κατεβαίνει από το όμορφο άσπρο άλογο του, καρφώνει έναν αναμμένο πυρσό στο έδαφος για να ζεστάνει την γη, βάζει τις εννέα του γούνες και πηγαίνει στον Θεό να τον παρακαλέσει για καλοκαιρία…

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης θεωρείται στην Βουλγαρία και προστάτης των αλόγων… Οι κάτοχοι αλόγων τα περιποιούνται και τα στολίζουν και τα κυκλοφορούν στο χωριό. Παράλληλα, οργανώνονται και ιπποδρομίες, συνήθως σε κάποιο λιβάδι έξω από το χωριό.. Ο νικητής των ιπποδρομιών και το άλογο του χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης… Αυτοί θα είναι που θα προηγούνται της πομπής στην επιστροφή… Για αυτούς θα παίζουν οι μουσικοί, και ένα κορίτσι θα περιμένει στο κατώφλι του σπιτιού να κεράσει κρασί τον αναβάτη και να ποτίσει το άλογο του…

Οι ντόπιοι συνηθίζουν να αποκαλούν την μέρα αυτή και Конски Великден (Κόνσκι Βελίκντεν ), το “Πάσχα των Αλόγων”. 

Κάθε χρόνο επίσης, το πρώτο Σάββατο της Σαρακοστής, οργανώνονται στο Βουλγαρικό χωριό Челопеч (Τσελοπέτς), ιππικοί αγώνες προς τιμήν του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, προστάτη των Αλόγων. Στα αγωνίσματα της ημέρας αυτής περιλαμβάνονται ιπποδρομίες και μεταφορά φορτίου. Η μέρα αυτή ονομάζεται και (Κόνσκι Βελίκντεν), δηλαδή το ” Πάσχα των αλόγων”.

————————————————————————-

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης

Στο Σοχό Θεσσαλονίκης κυριαρχούν εδώ και πολλά χρόνια αρκετά ήθη και έθιμα. Το κυριότερο από αυτά είναι το καρναβάλι του το οποίο επικρατεί από τα πανάρχαια χρόνια και οι ρίζες του φθάνουν στα αρχαιοελληνικά  καλοχρονίτικα, γονιμικά δρώμενα.

Για την προέλευση του καρναβαλιού υπάρχουν διάφορες εκδοχές . Μια από αυτές σχετίζεται με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη. Λένε ότι τον 4ο μ.Χ. ο Άγιος Θεόδωρος ήταν Στρατηλάτης και πολεμώντας ενάντια στους βαρβάρους, βρέθηκε σε ασφυκτικό κλοιό από τις εχθρικές δυνάμεις σε ένα δάσος και κινδύνεψε να αιχμαλωτιστεί. Αφού εξαντλήθηκαν όλα τα τρόφιμα, για να μην πεθαίνουν οι στρατιώτες από την πείνα, ο στρατηλάτης διέταξε να σφαχτούν τα γίδια που υπήρχαν στο δάσος και να διανεμηθούν στους στρατιώτες του. Κατόπιν έγιναν πολλές προσπάθειες ώστε να διασπαστεί ο κλοιός και να απελευθερωθεί ο Άγιος Θεόδωρος και ο στρατός του, αλλά ήταν αποτυχημένες. Τότε ο Άγιος Θεόδωρος χάρη στη πίστη που είχε προς το Θεό σοφίστηκε να φορέσουν οι άντρες του τα δέρματα από τις γίδες που είχαν σφάξει, στους οποίους κρέμασε και τα κουδούνια των τράγων. Με τη στολή αυτή όρμησαν οι στρατιώτες, εναντίον των βαρβάρων που τους είχαν κυκλωμένους. Οι βάρβαροι βλέποντας τους στρατιώτες σαν κοπάδι ζώων, φοβήθηκαν και τράπηκαν σε άταχτη φυγή. Αυτοί οι μασκαρεμένοι ονομάστηκαν  “Στρατιώτες του Αγίου Θεοδώρου”. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος καθιερώθηκε να τιμούν στο Σοχό Θεσσαλονίκης τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη και να γιορτάζουν τα καρναβάλια με στολές από δέρματα αιγών και κουδούνια!

————————————————————————-

Βίος τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου,
οὗ τήν μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῇ 8ῃ Φεβρουαρίου καί τῇ 8ῃ Ἰουνίου ἐπί τῇ ἀνακομιδῇ τῶν σεπτῶν του λειψάνων

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης έζησε κατά τα χρόνια του Λικινίου, καταγόταν από τα Ευχάιτα και κατοικούσε κοντά στην Ηράκλεια του Πόντου. Ξεχώριζε από τους άλλους ανθρώπους ως προς την ψυχική ωραιότητα, τη σωματική ωριμότητα και την ισχύ των λόγων του, γι’ αυτό και όλοι προσπαθούσαν να γίνουν φίλοι του. Αυτά άκουσε και ο Λικίνιος και αποφάσισε να τον προσεγγίσει, αν και πληροφορήθηκε ότι ήταν Χριστιανός, επομένως δεν τιμούσε τους «θεούς» του. Έτσι, έστειλε ανθρώπους του να οδηγήσουν τον Άγιο κοντά του. Επιστρέφοντας οι απεσταλμένοι του τού είπαν τα λόγια του Μεγαλομάρτυρος, ότι δηλαδή είναι καλύτερα να μεταβεί κοντά του ο ίδιος ο Λικίνιος με τους «θεούς» του. Ο Λικίνιος χωρίς να καθυστερήσει μετέβη στην Ηράκλεια.

Ο Άγιος Θεόδωρος πληροφορήθηκε από τον Θεό ότι θα κατέφθανε ο Λικίνιος και όταν έμαθε ότι πλησίαζε, ανέβηκε στο άλογό του και τον προϋπάντησε, προσφέροντάς του τις αρμόζουσες τιμές. Ο Λικίνιος ασπάστηκε τον Θεόδωρο και αφού εισήλθαν μαζί στην πόλη, κάθισε σε ψηλό κάθισμα και προέτρεπε τον Άγιο να προσφέρει θυσίες στους «θεούς» του. Ο Άγιος Θεόδωρος προφασίστηκε ότι επιθυμούσε να τιμήσει τους «θεούς» στο σπίτι του και ζήτησε από τον Λικίνιο να του παραχωρήσει τα χρυσά και ασημένια αγάλματα των πιο σημαντικών «θεοτήτων». Κατά τα μεσάνυκτα, αφού πήρε τα αγάλματα, τα συνέτριψε και το χρυσάφι και το ασήμι τα παρείχε για τις ανάγκες των φτωχών. Μετά από λίγες ημέρες ο Μαξέντιος ο Κομενταρήσιος είπε πως είδε κάποιον φτωχό να κρατά στα χέρια του το κεφάλι της θεάς Αρτέμιδος. Αμέσως συνελήφθη ο Άγιος Θεόδωρος, μετά από διαταγή του Λικινίου και άρχισαν τα βασανιστήρια. Αφού τον ξεγύμνωσαν, τον είλκυαν από τα χέρια και τα πόδια του και τον ράπισαν επτακόσιες φορές στη ράχη με μαστίγιο από νεύρα βοδιών. Επίσης, ο Άγιος δέχτηκε πενήντα μαστιγώματα στην κοιλιά και κτυπήματα στους τένοντες από μολύβδινες σφαίρες. Έπειτα έξεσαν το σώμα του, τον κατέκαψαν με λαμπάδες, έτριψαν τις πληγές του με όστρακα και τον έριξαν στη φυλακή ασφαλίζοντας τα πόδια του πάνω σε ξύλινη βάση. Εκεί παρέμεινε απομονωμένος για επτά μέρες και μετά τον οδήγησαν έξω και τον σταύρωσαν. Όπως ήταν σταυρωμένος τον τραυμάτισαν με περόνη στα γεννητικά όργανα. Γύρω από τον σταυρό βρίσκονταν παιδιά τα οποία τόξευαν τον Άγιο Θεόδωρο στοχεύοντας στο πρόσωπο και κυρίως στα μάτια του, καταφέρνοντας να τα βγάλουν. Άλλοι έκαναν βαθιές τομές στο σώμα του και τον εγκατέλειψαν σ’ αυτή την κατάσταση. Ο Λικίνιος πέρασε το βράδυ από το σημείο της σταύρωσης και νόμισε ότι είχε πεθάνει, έτσι τον εγκατέλειψε. Κατά τη διάρκεια της νύκτας εμφανίστηκε Άγγελος Κυρίου και έλυσε τα δεσμά του Αγίου Θεοδώρου και κατέστη υγιής, οπότε άρχισε να υμνεί τον Θεό με ύμνους και ψαλμωδίες. Όταν ξημέρωσε, ο Λικίνιος διέταξε κάποιους να σηκώσουν το νεκρό, κατ’ εκείνον, σώμα του Αγίου και να το ρίξουν στη θάλασσα. Όταν έφθασαν στο σημείο οι απεσταλμένοι και είδαν ότι ο Άγιος ανέπνεε και ότι ήταν υγιής, πίστεψαν στον Χριστό περίπου ογδόντα πέντε άντρες και μαζί μ’ εκείνους άλλοι τριακόσιοι στρατιώτες οι οποίοι στάληκαν, για να οδηγήσουν πίσω τους πρώτους ογδόντα πέντε, όπως εξήγησε ο ανθύπατος Κέστης. Επειδή έβλεπε ο Λικίνιος ότι προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση στην πόλη, διέταξε να αποκεφαλιστεί ο Άγιος. Γύρω από το σημείο στάθηκαν πολλοί Χριστιανοί οι οποίοι εμπόδιζαν τους δήμιους. Μόλις ο Άγιος κατέπαυσε την οργή του πλήθους και προσευχήθηκε, υπέστη τον αποκεφαλισμό ολοκληρώνοντας τον δρόμο του μαρτυρίου. Το σώμα του Αγίου μεταφέρθηκε από την Ηράκλεια στα Ευχάιτα, στο κτήμα του, όπως διέταξε ο Άγιος τον Αύγαρο, τον προσωπικό του γραμματέα. Ο Αύγαρος κατέγραψε κάθε λεπτομέρεια του μαρτυρίου του, αφού ήταν μαζί του σε κάθε σημείο της άθλησής του.

————————————————————————-

Η Σταύρωση του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου

Η αποτομή της κεφαλής του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου

Στίχος
Ὢν Θεόδωρος ἀξίαν Στρατηλάτης, Ὑπῆρξε τμηθεὶς τοῦ Θεοῦ Στρατηλάτης. Ὄμβριμον ὀγδοάτῃ Θεοδώρου αὐχένα κόψαν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ
Στρατολογίᾳ ἀληθεῖ Ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγὸς Βασιλέως, περικαλλὴς γεγένησαι Θεόδωρε· ὅπλοις γὰρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως,
καὶ κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τὰ στίφη, καὶ νικηφόρος ὤφθης Ἀθλητής· ὅθεν σε πίστει, ἀεὶ μακαρίζομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν
Ἀνδρείᾳ ψυχῆς, τὴν πίστιν ὁπλισάμενος, καὶ ῥῆμα Θεοῦ, ὡς λόγχην χειρισάμενος, τὸν ἐχθρὸν κατέτρωσας τῶν Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε. Σὺν αὐτοῖς Χριστῷ
τῷ Θεῷ, πρεσβεύων μὴ παύση, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Μαρτύρων ἡ καλλονή, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀπροσμάχητος βοηθός. Χαίροις δωρημάτων, θησαύρισμα τῶν θείων, Θεόδωρε τρισμάκαρ, ἡμῶν ἀντίληψις.